Albert Hamilton Fish
amerykański seryjny morderca, kanibal, sadysta, masochista i pedofil.
Podejrzany o zamordowanie co najmniej pięciorga dzieci, sam przyznał się również
do torturowania co najmniej setki innych małoletnich ofiar. Kiedy sąd skazał go
na karę śmierci przez krzesło elektryczne, powiedział: "To dopiero będzie
przeżycie, umrzeć na krześle...". W trakcie wykonywania wyroku miał nawet podobno
pomagać katu przy podczepianiu elektrod.
Dzieciństwo i młodość
Albert Fish urodził się w Waszyngtonie. Jego
ojciec, Randall Fish, kapitan statku pływającego na rzece Potomak, zmarł 15
października 1875. Ponieważ pani Fish nie radziła sobie z samotnym wychowaniem
czwórki dzieci, najmłodsze z nich, Albert, zostało oddane do Sierocińca
Świętego Jana w Waszyngtonie. Panowały tam bardzo surowe zasady, wychowanków
często poddawano karom cielesnym, takim jak chłosta i to właśnie tam Albert
rozwinął w sobie skłonności masochistyczne. Przebywając w sierocińcu Fish
śpiewał także w kościelnym chórze.
W 1879 roku jego matka otrzymała posadę
państwową, co umożliwiło jej opiekę nad najmłodszym synem i Fish opuścił
sierociniec. Mając dwanaście lat nawiązał romans z innym nastolatkiem. Partner
Fisha wprowadził go w takie praktyki jak picie moczu i koprofagia. Fish zaczął
poświęcać swoje weekendy na wizyty w łaźniach publicznych, gdzie mógł oglądać
rozebranych chłopców.
Około 1890 roku Albert przybył do Nowego Jorku,
gdzie, jak twierdził, utrzymywał się z bycia męską prostytutką. Przyznawał później,
że w tym okresie zaczął dopuszczać się gwałtów na młodych chłopcach. W 1898
roku, dzięki staraniom swojej matki, Albert poślubił kobietę, młodszą od niego
o 9 lat. Miał z nią sześcioro dzieci: Alberta, Annę, Gertrude, Eugene, Johna i
Henry'ego.
Od 1898 roku pracował jako malarz pokojowy,
przyznając później, że w tym okresie dokonał gwałtu na około setce dzieci,
przeważnie chłopcach poniżej szóstego roku życia. Wtedy też kochanek Alberta
zabrał go do Muzeum Figur Woskowych, gdzie kompletnie go zafascynował przekrój
penisa. Zdarzenie to wpłynęło silnie na rozwój zainteresowania Fisha kastracją.
Nawiązawszy romans z upośledzonym umysłowo mężczyzną Albert spróbował go
wykastrować, uprzednio go wiążąc; mężczyźnie jednak udało się uciec. Po tym
doświadczeniu Fish zwiększył częstotliwość swoich wizyt w domach publicznych,
gdzie poddawał się niekończącym sesjom chłosty.
W 1903 roku Albert Fish został aresztowany za
defraudację i skazany na pobyt w więzieniu. Wyrok odbywał w Sing Sing. W 1917
żona Fisha porzuciła go dla niejakiego Johna Straube, współlokatora Fishów. Po
odejściu żony Albert zaczął słyszeć głosy. Pewnego dnia owinął się w dywan,
twierdząc, że wypełnia instrukcje przekazane mu przez świętego Jana.
Morderstwa
Pierwszy mord Fish popełnił w roku 1910, na
czternastolatku nazwiskiem Thomas Beden lub Kedden, w Wilmington, Delaware.
Około roku 1919 Fish zadźgał umysłowo upośledzonego chłopca w Georgetown w Waszyngtonie.
Jedenastego lipca 1924 roku na farmie na Staten
Island Fish napotkał bawiącą się samotnie ośmioletnią Beatrice Kiell.
Zaoferował jej pieniądze w zamian za pomoc przy uprawie rabarbaru na sąsiednim
polu. Beatrice i Fish prawie opuścili farmę, gdy pojawiła się pani Kiell i
wygoniwszy Alberta, zabrała swoją córkę. Fish powrócił na farmę Kiellów nocą,
jednak tym razem jego obecność odkrył ojciec Beatrice, John Kiell i zmusił
Fisha do odejścia.
25 maja 1928 roku poszukujący pracy Edward Budd
zamieścił ogłoszenie drobne w New York World. Trzy dni później w domu
Buddów zjawił się Albert Fish, twierdząc, że chce zatrudnić Edwarda.
Przedstawił się jako Frank Howard, farmer z Farmingdale w stanie Nowy Jork. Poznał
wtedy młodszą siostrę Edwarda, dziesięcioletnią Grace. Kilka dni później zjawił
się ponownie, i obiecując Edwardowi pracę, namówił państwa Budd aby pozwolili
Grace iść z nim na przyjęcie urodzinowe jego siostry. Fish wyszedł wraz z
Grace, by nigdy już nie powrócić.
5 września 1930 roku policja aresztowała Johna
Edwarda Pope jako podejrzanego o porwanie Grace Budd. Pope spędził w areszcie
109 dni.
W listopadzie 1934 roku państwo Budd otrzymali
list w którym anonimowy nadawca przyznawał się do zamordowania Grace i
zjedzenia jej ciała. Udusiłem ją, potem pociąłem na małe kawałeczki, tak
żebym mógł zabrać mięso do swojego mieszkania. Ugotowałem ją i zjadłem. Jak
słodka i delikatna była jej mała dupcia, upieczona w piekarniku. Zajęło mi
dziewięć dni by zjeść ją całą.
List był w kopercie oznaczonej małym
sześciokątnym emblematem z literami "N.Y.P.C.B.A.", co oznaczało New
York Private Chauffeur's Benevolent Association. Dozorca w budynku tej firmy
powiedział, że wziął dla siebie nieco służbowej papeterii, ale zostawił
wszystko w pokoju przy 200 East 52nd Street, kiedy się stamtąd wyprowadzał.
Właścicielka pokoju stwierdziła, że Fish był niedawno w tym pokoju. Albert
początkowo zgodził się iść z policjantem na posterunek, by poddać się
przesłuchaniu, jednak później rzucił się na funkcjonariusza, w obu rękach
dzierżąc otwarte brzytwy.
Rozbrojony i obezwładniony Fish został
dostarczony na posterunek, gdzie bez większych oporów przyznał się do
zamordowania Grace Budd, twierdząc przy tym, że początkowo zamierzał zabić jej
brata Edwarda. Gdy po aresztowaniu Alberta jego zdjęcia ukazały się w prasie,
motorniczy brooklyńskego tramwaju, Joseph Meehan rozpoznał w nim człowieka,
którego widział 11 lutego 1927 roku wraz z małym chłopcem, odpowiadającym
rysopisowi zaginionego Billy'ego Gafneya.
Billy Gafney i jego przyjaciel Billy Beaton
zaginęli, gdy bawili się przed kamienicą na Brooklynie, w której mieszkali.
Billy Beaton odnalazł się później na dachu innej kamienicy, a zapytany o to co
stało się z Gafneyem odpowiedział, że zabrał go gnom (boogeyman). Ciała
Billy'ego Gafneya nigdy nie znaleziono. Fish przyznał się do jego zamordowania,
wyznał również, że pił jego krew i jadł jego pieczone mięso z warzywami.
Proces
Proces Alberta Fisha, oskarżonego o morderstwo z
premedytacją popełnione na Grace Budd, rozpoczął się 11 marca 1935 roku.
Rozprawie przewodniczył Frederick P. Close, oskarżał Elbert F. Gallagher, zaś
obrońcą Fisha był James Dempsey. Proces trwał dziesięć dni. Fish na wstępie
oznajmił, iż jest niepoczytalny, opowiadając sądowi o głosach, które nakazywały
mu mordowanie dzieci. Zeznający biegli psychiatrzy rozwodzili się nad licznymi parafiliami
Fisha: urofilią, koprofilią, pedofilią i masochizmem, nie mogli się jednak
zgodzić czy oznaczają one, że oskarżony jest chory psychicznie. Obrona okazała również
zdjęcie rentgenowskie miednicy Fisha, na którym widać było ponad dwanaście
igieł, wbitych tam własnoręcznie przez oskarżonego. Sąd uznał Fisha za
poczytalnego, winnego i skazał na śmierć.
Po ogłoszeniu wyroku Fish przyznał się do
zamordowania ośmioletniego Francisa X. McDonnell na Staten Island. Francis
został zgwałcony, a następnie uduszony własnymi szelkami.
Prawdopodobne ofiary
Fish był podejrzany o popełnienie innych zbrodni,
choć nigdy się do nich nie przyznał. Detektyw William King wierzył, że Fish był
poszukiwanym "Wampirem z Brooklynu”, seryjnym mordercą i gwałcicielem, na
swe ofiary wybierającym głównie dzieci.
źródło:
Zdjęcie rentgenowskie, na którym widoczne są igły wbijane przez Fisha w prącie, w celu wzmocnienia doznań seksualnych. Igły przechodziły dalej do jego pęcherza moczowego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz